Diesel was mijn Chocolade bruine Labrador hij is ruim 13 jaar mogen worden. Door meer kennis vanaf dat Diesel 5 jaar was heb ik gelukkig intens van hem kunnen genieten en was ik ontzettend trots op hem.

De eerste jaren was dit wel anders. In tegenstelling tot wat je verwacht als je een pup aanschaft, was deze tijd erg zwaar voor mij.

Het wandelen ging voor geen meter, constant in de lijn happen of deze stuk bijten. Hij reageerde overal op, vallende blaadjes, mensen, vogels, andere honden, etc. Struiken werden uit de grond getrokken, hij sleepte continu met stokken.

De eerste jaren waren het zwaarst, Diesel beet overal in, handen, mouwen, broeken, meubels. Om gek van te worden. Ook kon hij het niet laten om alles op te eten wat er voor zijn neus kwam. Flostouwen, speeltjes, maar ook gevaarlijke dingen. Zo heb ik zelfs een keer schroeven in zijn mand terug gevonden. Gelukkig had hij deze niet opgegeten.

Slapen en rust kende hij ook niet, hij sliep alleen 's nachts en overdag was hij alleen maar druk, druk, druk.......

Tijdens deze periode merkte ik, dat mensen snel een oordeel vellen, Je zult het wel fout aanpakken werd er gezegd. Of mensen komen met goed bedoelde adviezen, die soms vraagtekens oproepen, of je kent ze al en werken niet.

Gelukkig vonden vrienden en kennissen dat we veel geduld hadden met Diesel en dat hij geluk had dat hij bij ons terecht was gekomen. Dat geeft steun in zo'n situatie.