Diesel
Diesel is mijn Chocolade bruine Labrador van inmiddels12 jaar. De laatste jaren kan ik gelukkig intens van hem genieten en ben ik ontzettend trots op hem.
De eerste jaren was dit wel anders. In tegenstelling tot wat je verwacht als je een pup aanschaft, was deze tijd erg zwaar voor mij.
Het wandelen ging voor geen meter, constant in de lijn happen of deze stuk bijten. Hij reageerde overal op, vallende blaadjes, mensen, vogels, andere honden, etc. Struiken werden uit de grond getrokken, hij sleepte continu met stokken.
De eerste jaren waren het zwaarst, Diesel beet overal in, handen, mouwen, broeken, meubels. Om gek van te worden. Ook kon hij het niet laten om alles op te eten wat er voor zijn neus kwam. Flostouwen, speeltjes, maar ook gevaarlijke dingen. Zo heb ik zelfs een keer schroeven in zijn mand terug gevonden. Gelukkig had hij deze niet opgegeten.
Slapen en rust kende hij ook niet, hij sliep alleen 's nachts en overdag was hij alleen maar druk, druk, druk.......
Tijdens deze periode merkte ik, dat mensen snel een oordeel vellen, Je zult het wel fout aanpakken werd er gezegd. Of mensen komen met goed bedoelde adviezen, die soms vraagtekens oproepen, of je kent ze al en werken niet.
Gelukkig vonden vrienden en kennissen dat we veel geduld hadden met Diesel en dat hij geluk had dat hij bij ons terecht was gekomen. Dat geeft steun in zo'n situatie.
Diesel is onze 3 hond. Bij de eerste 2 honden heb ik eigenlijk nooit een boek of advies nodig gehad. Ik had wel veel boeken, omdat ik destijds ook al wat mensen begeleidde met recreatieve behendigheid lessen. Maar ook in de boeken vond ik geen oplossingen.
Ik heb veel met paarden gewerkt en altijd moeten nadenken hoe om te gaan met situaties. Passende oplossingen zoeken.
Zo dus ook met Diesel. Hij wilde graag werken en thuis oefen ging perfect. Op de basiscursus ging het de ene keer wel goed en de andere keer helemaal niet.
Inmiddels weet ik waarom het zo mis ging. Wij begrepen Diesel niet en achteraf bezien heeft hij ontzettend veel geduld met ons gehad!
Bij Diesel komen veel prikkels binnen en dus is hij erg snel overprikkeld, zijn stressemmertje zit snel vol. Je zou kunnen vergelijken met ADHD.
Nu we dit weten, houden we hier rekening mee zorgen we ervoor dat hij meer rust krijgt. En we accepteren hem zoals hij is. Vanuit hier zijn we met hem gaan werken, aan zelfbeheersing, focus en veiligheid, zodat hij de wereld beter aankan. En wat is hij vooruit gegaan!
Nu ben ik zo trots op hem, we hebben alweer een paar leuke cursussen gedaan, waaronder balans en agility, wat ook weer goed is voor zijn zelfvertrouwen.
Ook zijn we geregeld samen "groene cursist". Dat betekent als aspirant instructeurs hun examen doen, ze aan ons les geven.
Diesel geeft mij ook veiligheid, want hij heeft snel door als er iets niet klopt. We zijn nu echt een Team! Hij kan nu zelf goede keuzes maken, soms nog met een beetje hulp. We begrijpen elkaar nu dat geeft rust en zoveel plezier.
